مقایسه اثرات حفاظتی و درمانی هگزا متیلن تترآمین و n – استیل سیستئین بر استرس اکسیداتیو ناشی از خردل گوگردی در سرم موش صحرایی

مقدمه: خردل گوگردی از عوامل آلکیله کننده است که تشکیل رادیکال های آزاد را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه بررسی نقش حفاظتی و درمانی داروهای هگزامتیلن تترآمین (hmt) و n– استیل سیستئین (nac) در کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از خردل گوگردی در سرم موش صحرایی است. روش بررسی: در مطالعه تجربی حاضر، موش های صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 8 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل، گروه خردل گوگردی (mg/kg5/0% به صورت داخل تراشه ای تنها یک بار)، گروه hmt (mg/kg5/7)، گروه nac (mg/kg5/0)، گروه hmt– خردل، گروه nac– خردل، گروه خردل- hmt و گروه خردل- nac. داروهای hmt و nac یک ساعت قبل و بعد از دریافت خردل به مدت 14 روز به صورت داخل صفاقی تزریق شد. بعد از 14 روز، موش ها توسط اتر بیهوش و خون از قلب حیوانات گرفته و سرم تهیه گردید. سپس فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز (sod)، کاتالاز (cat)، گلوتاتیون s- ترانسفراز (gst)، غلظت های گلوتاتیون (gsh) و مالون دی آلدئید (mda) توسط روش های بیوشیمیایی تعیین شدند. نتایج: خردل باعث کاهش فعالیت آنزیم های sod (001/0p<) و cat (05/0p<) و غلظت gsh (01/0p<) سرم شده، در حالی که باعث افزایش فعالیت gst (01/0p<) و غلظت mda (01/0p<) گردید. تجویز پیش درمانی و درمانی hmt وnac باعث بهبود این پارامترهای بیوشیمیایی شد. نتیجه گیری: خردل گوگردی باعث القا استرس اکسیداتیو در سرم موش صحرایی می شود. داروهای hmt و nac قادرند استرس اکسیداتیو را کاهش دهند. نقش حفاظتی hmt در کاهش سمیت خردل گوگردی بیشتر از nac است.